Czy uzyskam pełne odszkodowanie od upadłego biura podróży?

Kontynuując poruszany już na naszym blogu temat odzyskiwania pieniędzy od upadłego biura podróży (kliknij tutaj), należy wspomnieć o możliwości dochodzenia zwrotu płatności za wyjazd z biurem, dokonanych za pomocą karty płatniczej. Możliwość taką stwarza procedura chargeback, w ramach której możemy domagać się od banku zwrotu kwot zapłaconych przy użyciu karty płatniczej. W takim wypadku konieczne jest złożenie reklamacji do banku, który wydał nam kartę płatniczą, powołując się przy tym na okoliczność, że opłacona przez nas usługa nie została zrealizowana. Rozwiązanie takie ma związek z odwracalnym charakterem transakcji dokonywanych kartą, a wynika z regulaminów wewnętrznych międzynarodowych organizacji płatniczych jak Visa czy Mastercard. Dlatego też każdy bank, który jest członkiem takich organizacji płatniczych, ma obowiązek realizować procedurę chargeback, a w konsekwencji powinien zwrócić klientowi pieniądze i samemu odzyskiwać je od upadłego biura podróży. 

W związku z pojawiającymi się informacjami, iż suma ubezpieczenia lub gwarancji ubezpieczeniowej upadłego biura podróży, nie jest wystarczająca na pokrycie wszystkich roszczeń klientów, warto zastanowić się, skąd wynika i na czym opiera się wysokość gwarancji służącej ochronie klientów biur podróży. Zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 roku o usługach turystycznych („Ustawa”), biuro podróży zobowiązane jest, na wypadek swojej niewypłacalności, zapewnić swoim klientom: pokrycie kosztów powrotu klientów z imprezy turystycznej oraz zwrot wpłat wniesionych tytułem zapłaty za imprezę turystyczną, poprzez 

1. zawarcie umowy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, lub 
2. zawarcie umowy ubezpieczenia na rzecz klientów, lub 
3. przyjmowanie wpłat klientów wyłącznie na rachunek powierniczy, jeżeli wykonuje usługi turystyczne wyłącznie na terenie kraju i złoży marszałkowi województwa oświadczenie o przyjmowaniu wpłat na rachunek powierniczy (art. 5 ust.1 Ustawy). 

Wysokość minimalnej sumy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, wymaganych od biur podróży, wynika z Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2010 roku w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia na rzecz klientów w związku z działalnością wykonywaną przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, natomiast wysokość sumy wymaganego ubezpieczenia z Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2010 roku w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia na rzecz klientów w związku z działalnością wykonywaną przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych. W rozporządzeniach tych wysokość sumy przewidzianej na wypadek niewypłacalności biura, została określona jako udział w przychodach organizatora turystyki uzyskiwanych z danego rodzaju działalności w zakresie turystyki. Udział ten został uzależniony przede wszystkim od zasięgu oferowanych usług, m.in. w zależności czy celem podróży jest kraj sąsiadujący z Polską, inny kraj europejski czy też kraj pozaeuropejski, oraz od czasu i wysokości pobieranych przez biuro przedpłat w stosunku do całej ceny wyjazdu. W zależności od spełnienia powyższych kryteriów wysokość wymaganej polisy lub gwarancji wacha się od 3 do 20 % przychodów organizatora turystyki. Stąd zawsze istnieje ryzyko niepełnego pokrycia roszczeń klientów biura, tym bardziej, że w postępowaniu upadłościowym raczej nigdy nie starcza majątku na pełne pokrycie roszczeń. 

Marek N. Zdanowicz
radca prawny
&

Artur Stosio 

prawnik 

Kancelaria Zdanowicz i Wspólnicy

kontakt: blog@zdanowiczlegal.pl