Wypowiedzenie umowy zlecenia zawartej na czas określony

Problematyka wypowiedzenia umowy zlecenia zawartej na czas określony została uregulowana przepisami kodeksu cywilnego. W myśl art. 746 tej ustawy dający zlecenie może je wypowiedzieć w każdym czasie. Powinien jednak zwrócić przyjmującemu wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia. W przypadku odpłatnego zlecenia obowiązany jest uiścić przyjmującemu zlecenie część wynagrodzenia odpowiadającą jego dotychczasowym czynnościom, a jeżeli wypowiedzenie nastąpiło bez ważnego powodu, powinien także naprawić szkodę.

Także przyjmujący zlecenie może je wypowiedzieć w każdym czasie. Jednakże gdy zlecenie jest odpłatne, a wypowiedzenie nastąpiło bez ważnego powodu, przyjmujący zlecenie jest odpowiedzialny za szkodę. 

Co ważne, paragraf 3 art. 746 stanowi, że nie można zrzec się z góry uprawnienia do wypowiedzenia zlecenia z ważnych powodów. 

Powyższy przepis znajduje potwierdzenie w obowiązującej judykaturze. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 28 września 2004 r., „umowa zlecenia zawarta na czas oznaczony może być wypowiedziana przez każdą ze stron w każdym czasie. Uwzględniając, że zlecenie opiera się na wzajemnym zaufaniu stron, art. 746 k.c. pozwala, podobnie jak jego poprzednik art. 512 k.z. i przepisy innych ustawodawstw o zleceniu, wypowiedzieć umowę zlecenia każdej ze stron w każdym czasie, nawet bez ważnych powodów. Uregulowanie to dotyczy także umów zlecenia zawartych na czas oznaczony. Jego ratio, tj. ochrona wzajemnego zaufania stron umowy zlecenia, jest w pełni aktualna także w odniesieniu do umów zlecenia zawartych na czas oznaczony. Omawiane uprawnienie do wypowiedzenia zlecenia ma charakter uprawnienia prawokształtującego, a złożone w jego wykonaniu oświadczenie o wypowiedzeniu wywiera skutek ex nunc, tj. od chwili złożenia (art. 61 § 1 k.c.) (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 września 2004 r., sygn. akt IV CK 640/03).

Odnosząc się do formy wypowiedzenia należy wskazać, że obowiązujące przepisy nie wymagają dla ważności wypowiedzenia zachowania żadnej formy szczególnej. Jednak, ze względów dowodowych zaleca się, by było ono sporządzone w formie pisemnej. Art. 746 § 1 k.c. nie nakłada również na wypowiadającego umowę obowiązku przytoczenia powodów wypowiedzenia, niemniej jednak najczęściej wskazane jest podanie takich przyczyn, dla ewentualnych celów dowodowych. 

W doktrynie przyjmuje się, że za „ważne powody” należy uznać powody zarówno o charakterze obiektywnym, czyli takie które nie mają bezpośredniego związku ze stosunkiem łączącym strony i nimi samymi, ale także powody o charakterze subiektywnym, które odnoszą się bezpośrednio do stron. Do przyczyn takich należą m.in.: istotna zmiana sytuacji gospodarczej, zmiany w prawie, nienależyte wykonanie umowy czy też niedające się rozwiązać nieporozumienia w realizacji umowy.

Agata Odrobińska

prawnik

Kancelaria Zdanowicz i Wspólnicy

Kontakt: blog@zdanowiczlegal.pl