Przeszukania w zakładach pracy mogą przyjmować charakter przeszukań osobistych, szafek pracowniczych, toreb itp. Czy pracownik musi się na nie godzić?
Pomocne może być orzeczenie wydane w latach 70-tych, którego teza pozostaje nadal aktualna i wyznacza kryteria dla pracodawcy stosowania takich przeszukań, a mianowicie wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 kwietnia 1972 r. sygn. I PR 153/72, w którym stwierdzono: „Stosowane szeroko w ramach przepisów regulaminów pracy lub ustalonych zwyczajów przeszukiwanie członków załogi w celu zapobiegania wynoszeniu mienia zakładów pracy jest zgodne z prawem i nie narusza dóbr osobistych pracowników (art. 23 i 24 k.c.) wówczas, gdy pracownicy zostali uprzedzeni o możności stosowania tego rodzaju kontroli w celu ochrony mienia społecznego i gdy kontrola ta jest wykonywana w porozumieniu z przedstawicielstwem załogi w sposób nie pozostający w sprzeczności ze swym społeczno-gospodarczym przeznaczeniem lub z zasadami współżycia społecznego w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.”
Jeśli pominiemy całą otoczkę ideologiczną związaną z PRL-em, to zasady pozostają jasne: najlepiej uregulować tą kwestię w regulaminie pracy, w kontroli powinni brać udział przedstawiciele załogi, kontrolna nie powinna nikogo poniżać ani dyskryminować – winna zatem mieć charakter losowy lub dotyczyć wszystkich, a także powinna być wykonywana z poszanowaniem godności i dóbr osobistych pracowników, np. jeśli ma charakter przeszukania osobistego winna być dokonywana przez osobę tej samej płci, w odpowiednio przystosowanym pomieszczeniu.
Jeżeli w zakładzie pracy generalnie nie ma wprowadzonego systemu przeszukań, ale pracodawca wie np. z obserwacji monitoringiem, że dany pracownik coś ukradł, wówczas samemu nie powinien stosować przeszukania, lecz zażądać interwencji policji.
Prowadzenie bezprawnych przeszukań przez pracodawcę może prowadzić do naruszenia dóbr osobistych pracownika i narazić zakład pracy na roszczenia.
Aleksandra Dalecka
adwokat
Kancelaria Zdanowicz i Wspólnicy
Kontakt: blog@zdanowiczlegal.pl
Pomocne może być orzeczenie wydane w latach 70-tych, którego teza pozostaje nadal aktualna i wyznacza kryteria dla pracodawcy stosowania takich przeszukań, a mianowicie wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 kwietnia 1972 r. sygn. I PR 153/72, w którym stwierdzono: „Stosowane szeroko w ramach przepisów regulaminów pracy lub ustalonych zwyczajów przeszukiwanie członków załogi w celu zapobiegania wynoszeniu mienia zakładów pracy jest zgodne z prawem i nie narusza dóbr osobistych pracowników (art. 23 i 24 k.c.) wówczas, gdy pracownicy zostali uprzedzeni o możności stosowania tego rodzaju kontroli w celu ochrony mienia społecznego i gdy kontrola ta jest wykonywana w porozumieniu z przedstawicielstwem załogi w sposób nie pozostający w sprzeczności ze swym społeczno-gospodarczym przeznaczeniem lub z zasadami współżycia społecznego w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.”
Jeśli pominiemy całą otoczkę ideologiczną związaną z PRL-em, to zasady pozostają jasne: najlepiej uregulować tą kwestię w regulaminie pracy, w kontroli powinni brać udział przedstawiciele załogi, kontrolna nie powinna nikogo poniżać ani dyskryminować – winna zatem mieć charakter losowy lub dotyczyć wszystkich, a także powinna być wykonywana z poszanowaniem godności i dóbr osobistych pracowników, np. jeśli ma charakter przeszukania osobistego winna być dokonywana przez osobę tej samej płci, w odpowiednio przystosowanym pomieszczeniu.
Jeżeli w zakładzie pracy generalnie nie ma wprowadzonego systemu przeszukań, ale pracodawca wie np. z obserwacji monitoringiem, że dany pracownik coś ukradł, wówczas samemu nie powinien stosować przeszukania, lecz zażądać interwencji policji.
Prowadzenie bezprawnych przeszukań przez pracodawcę może prowadzić do naruszenia dóbr osobistych pracownika i narazić zakład pracy na roszczenia.
Aleksandra Dalecka
adwokat
Kancelaria Zdanowicz i Wspólnicy
Kontakt: blog@zdanowiczlegal.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Prosimy o pozostawienie komentarza w temacie posta. Jesteśmy wdzięczni za Państwa opinie.
W tym miejscu nie udzielamy indywidualnych porad prawnych. Jeśli jesteście Państwo zainteresowani pomocą prawną, prosimy o mailowy (blog@zdanowiczlegal.pl) lub telefoniczny (+22 525 84 44) kontakt z Kancelarią. Koszt pomocy prawnej uzależniony jest od stopnia skomplikowania, charakteru sprawy i nakładu pracy prawnika. Udzielamy także e-porady.
Posty są aktualne w dniu ich publikacji. Nie odpowiadamy za późniejsze zmiany prawa.