Reklamacja niesprawnego zakupu przez Internet

Obecnie coraz więcej transakcji dokonywanych jest za pośrednictwem Internetu, dlatego też warto wiedzieć, jakie prawa przysługują konsumentowi w przypadku otrzymania wadliwego towaru. 

Umowa sprzedaży zawarta przez Internet między konsumentem, a więc osobą fizyczną, która nabywa rzecz w celu niezwiązanym z jej działalnością zawodową lub gospodarczą oraz przedsiębiorcą, czyli podmiotem działającym jako profesjonalista, zaliczana jest do umów zawieranych na odległość, co rodzi po stronie konsumenta określone uprawnienia, a po stronie przedsiębiorcy szczególne obowiązki. 

Zgodnie z art. 4 ustawy z 27 lipca 2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. 2002, Nr 141, poz. 1176) to sprzedawca odpowiada wobec kupującego, jeżeli towar w chwili jego wydania jest niezgodny z umową. Co więcej, gdy niezgodność została stwierdzona przed upływem sześciu miesięcy od wydania towaru, domniemywa się, iż istniała ona w chwili wydania. Konsument nie musi przy tym udowadniać, że nie przyczynił się do uszkodzenia bądź zepsucia urządzenia. Obowiązek taki będzie na nim ciążył dopiero po upływie sześciomiesięcznego terminu z uwagi na wspomniane wyżej domniemanie. Wówczas będzie trzeba również dowieść, że szkoda nie powstała w wyniku zwykłego używania urządzenia. 

W sytuacji, gdy otrzymane urządzenie jest niezgodne z umową, a więc jest uszkodzone lub nie działa, kupujący może domagać się od sprzedawcy doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową, co może nastąpić przez nieodpłatną naprawę lub wymianę produktu na nowy, chyba że naprawa lub wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Przez nieodpłatność rozumie się także leżący po stronie sprzedawcy obowiązek zwrotu kosztów, jakie poniósł kupujący, na przykład za demontaż, czy dostarczenie towaru sprzedawcy. W przypadku, gdy sprzedawca nie ustosunkował się do żądania naprawy lub wymiany w ciągu 14 dni, należy potraktować je jako uznane za uzasadnione, o czym stanowi art. 8 ust. 3 wspomnianej wyżej ustawy. 

Kupujący może domagać się również adekwatnego do uszkodzenia obniżenia ceny lub też odstąpić od umowy, w przypadku, gdy wymiana lub naprawa byłyby niemożliwe, wymagałyby nadmiernych kosztów, czy też narażałyby kupującego na znaczne niedogodności. Ustawodawca zastrzegł jednak, że odstąpienie od umowy nie jest możliwe, gdy niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jest nieistotna. 

Należy zwrócić uwagę na termin, w jakim kupujący musi zawiadomić sprzedawcę o niezgodności towaru z umową. Ma on na to dwa miesiące od momentu stwierdzenia niezgodności. Sąd Najwyższy w tezie wyroku z 17 listopada 2010 roku wskazał, iż obowiązek ten nie musi być zrealizowany w żadnej sformalizowanej postaci, jednakże każdorazowo musi pochodzić od kupującego (I CSK 75/10, Lex nr 818553). 

Na uwagę zasługuje również fakt, że gdy w chwili zawarcia umowy wiedzieliśmy o tym, iż urządzenie jest niesprawne czy uszkodzone lub też oceniając rozsądnie powinniśmy byli wiedzieć, sprzedawca nie będzie odpowiadał za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową. 

Przedsiębiorca, z którym zawarliśmy umowę sprzedaży, powinien nas poinformować, najpóźniej w chwili złożenia mu propozycji zawarcia umowy, między innymi o miejscu i sposobie składania reklamacji, co następuje za pomocą regulaminu, którego akceptacja jest niezbędnym warunkiem dokonania zakupu. Terminy w nim ustalone nie mogą być jednak mniej korzystne dla konsumenta niż te określone ustawowo. 

Emilia Bartosiak 

prawnik 

Kancelaria Zdanowicz i Wspólnicy

kontakt: blog@zdanowiczlegal.pl