Zgodnie z art. 56 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego sąd orzeknie rozwód na żądanie któregokolwiek z małżonków, jeśli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia. Orzecznictwo przyjęło, że na pożycie małżeńskie składają się trzy więzi - uczuciowa, fizyczna i gospodarcza. Rozkład pożycia ma zatem polegać na zaniku tych więzi, przy czym uważa się, że jeśli czasowo zanikła więź gospodarcza (z przyczyn takich jak np. wyjazd małżonka zagranicę) lub fizyczna (np. pożycie ustało ze względu na chorobę któregoś z małżonków lub w starszym wieku), rozkład pożycia nie nastąpił. Jeśli zaś między małżonkami pozostała sama więź gospodarcza przy braku więzi uczuciowej i fizycznej, rozwód może być dopuszczalny.
Jeśli między małżonkami istnieje niewymuszone pożycie seksualne, sąd nie udzieli rozwodu. W każdej sprawie o rozwód, nawet na zgodne żądanie małżonków i bez ustalania winy, sąd zada pytanie czy i kiedy ustało pożycie fizyczne między małżonkami.
Nawet jeśli rozkład pożycia jest zupełny, sąd zobowiązany jest jeszcze zbadać, czy ma on charakter trwały, czyli czy w świetle doświadczenia życiowego nie jest możliwy powrót małżonków do siebie, gdyż wówczas nie powinien udzielić rozwodu.
Należy pamiętać, iż zgodnie z art. 56 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia rozwód nie jest dopuszczalny, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo jeżeli z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Należy zwrócić uwagę, iż pierwsza z negatywnych przesłanek rozwodowych dotyczy tylko wspólnych dzieci rozwodzących się stron (a więc nie pasierba czy pasierbicy, nawet, gdy opiekuje się nimi rozwodzące się małżeństwo) i tylko dzieci małoletnich. Druga przesłanka ma charakter ocenny – przykładowo sąd może odmówić rozwodu, gdy jedna ze stron jest ciężko chora i wymaga opieki
Zgodnie z art. 56 § 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego rozwód nie jest również dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Jeśli więc małżonek nie zgadza się na rozwód, musi udowodnić wyłączną winę w rozkładzie pożycia po stronie małżonka żądającego rozwodu. Sąd jednak bada też element zasad współżycia społecznego przy odmowie zgody na rozwód i może orzec rozwód mimo braku takiej zgody, np. gdy małżonek, nawet wyłącznie winny rozkładu pożycia, ma już dziecko z nowym partnerem.
Aleksandra Dalecka
adwokat
Kontakt: blog@zdanowiczlegal.pl
Świetny wpis. Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuń