Obecnie w parlamencie trwają prace nad projektem nowej ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Celem ustawodawcy jest zdyscyplinowanie poszczególnych stron transakcji handlowych, aby powstrzymały się one od narzucania kontrahentom w umowach nadmiernie długich terminów zapłaty. Projekt ten implementuje do krajowego systemu prawnego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/7/UE z dnia 16 lutego 2011 roku w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych („Dyrektywa”). Nowa ustawa zastąpi ustawę z dnia 12 czerwca 2003 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych („Dotychczasowa ustawa”), której rozwiązana według autorów projektu oraz Dyrektywy okazały się niewystarczające.
Zgodnie z założeniami projektu ustalone w umowie terminy zapłaty w transakcjach handlowych nie powinny przekraczać 60 dni liczonych od dnia doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi. Zaś termin ten może być dłuższy jedynie pod warunkiem, że jego ustalenie nie jest sprzeczne ze społeczno-gospodarczym celem umowy lub zasadami współżycia społecznego oraz jest obiektywnie uzasadnione, biorąc pod uwagę właściwość towaru lub usługi. W przypadku określenia w umowie terminu płatności dłuższego niż 60 dni oraz gdy brak jest przesłanek do jego wydłużenia po upływie 60 dni przysługują odsetki w wysokości odpowiadającej odsetkom od zobowiązań podatkowych lub wyższe, jeśli takie zostały określone przez strony.
W stosunku do Dotychczasowej ustawy nie ulegnie zmianie przepis, w myśl którego wierzyciel ma możliwość naliczenia odsetek ustawowych po upływie 30 dni od dnia spełnienia swojego świadczenia oraz doręczenia dłużnikowi rachunku lub faktury, gdy strony przewidziały w umowie termin zapłaty dłuższy niż 30 dni.
Jeszcze krótszy termin zapłaty proponowany jest w przypadku transakcji, w których dłużnikiem jest organ publiczny. W takim wypadku wynosi on 30 dni, zaś jego przedłużenie do 60 dni możliwe będzie pod warunkiem, że jest to obiektywnie uzasadnione właściwością lub szczególnymi elementami umowy. Przy czym 60-dniowy termin będzie stosowany wobec podmiotów publicznych udzielających świadczeń zdrowotnych.
Projekt przewiduje również maksymalny termin jaki strony mogą przewidzieć na zbadanie towaru lub usługi celem potwierdzenia ich zgodności z umową, który nie może przekraczać 30 dni, a także nie może być sprzeczny ze społeczno-gospodarczym celem umowy lub zasadami współżycia społecznego oraz powinien być obiektywnie uzasadniony.
Ustawodawca szykuje również nowe rozwiązanie, dzięki któremu wierzyciel otrzyma zwrot kosztów, które poniósł przy dochodzeniu należnej mu od dłużnika należności w ryczałtowej wysokości odpowiadającej kwocie 40 Euro. Rekompensata ta będzie przysługiwać wierzycielowi od momentu nabycia uprawnienia do odsetek za opóźnienie w płatnościach, bez konieczności odrębnego wezwania do jej zapłaty. Zaś jeśli koszty odzyskania należności przekroczą kwotę ryczałtowej rekompensaty, wierzyciel będzie mógł wystąpić na drogę sądową, aby uzyskać zwrot wszelkich wydatków związanych z odzyskaniem należności, w tym kosztów sądowych.
Nowa regulacja obejmie również przedsiębiorców z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej. Natomiast jej wejście w życie nastąpi w ciągu 30 dni od jej ogłoszenia, a do transakcji handlowych zawartych przed dniem jej wejścia w życie zastosowanie znajdą przepisy Dotychczasowej ustawy.
Artur Stosio
prawnik
kontakt: blog@zdanowiczlegal.pl
.
OdpowiedzUsuń