Kwestia poręczenia uregulowana została przepisami Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 876 § 1 Kodeksu przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał.
Z powyższego wynika, że umowa poręczenia zawierana jest bez udziału dłużnika, między wierzycielem, a więc osobą która udziela pożyczki, a poręczycielem, czyli swego rodzaju gwarantem tego, że dług zostanie spłacony. Niekiedy bywa tak, że umowa ta zostaje zawarta nawet bez wiedzy dłużnika, co rodzi określone skutki prawne.
Jak wynika z samej definicji umowy poręczenia, pożyczka będzie musiała zostać spłacona przez poręczyciela, gdy nie uczyni tego dłużnik. W przypadku, gdy termin płatności długu nie jest oznaczony, albo jeżeli płatność długu zależy od wypowiedzenia umowy, poręczyciel może po upływie sześciu miesięcy od daty poręczenia, a jeżeli poręczył za dług przyszły - od daty powstania długu żądać, aby wierzyciel wezwał dłużnika do zapłaty, albo z najbliższym terminem dokonał wypowiedzenia, o czym stanowi art. 882 Kodeksu cywilnego. Jeżeli wierzyciel tego nie uczyni, zobowiązanie z tytułu poręczenia wygasa.
Emilia Bartosiak
prawnik
kontakt: blog@zdanowiczlegal.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Prosimy o pozostawienie komentarza w temacie posta. Jesteśmy wdzięczni za Państwa opinie.
W tym miejscu nie udzielamy indywidualnych porad prawnych. Jeśli jesteście Państwo zainteresowani pomocą prawną, prosimy o mailowy (blog@zdanowiczlegal.pl) lub telefoniczny (+22 525 84 44) kontakt z Kancelarią. Koszt pomocy prawnej uzależniony jest od stopnia skomplikowania, charakteru sprawy i nakładu pracy prawnika. Udzielamy także e-porady.
Posty są aktualne w dniu ich publikacji. Nie odpowiadamy za późniejsze zmiany prawa.