Europejskie poświadczenie spadkowe – tryb wydania i skutki

Od 17 sierpnia 2015 roku w prawie polskim zaczęła obowiązywać instytucja europejskiego poświadczenia spadkowego, którego celem jest ułatwienie realizacji praw do spadku w przypadku składników masy spadkowej znajdujących się w różnych krajach Unii Europejskiej. Związane jest to z bezpośrednim stosowaniem Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR 650/2012 z dnia 4 lipca 2012 roku w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego („Rozporządzenie”).

Europejskie poświadczenia spadkowe jest dokumentem, który jest wykorzystywany przez spadkobierców, zapisobierców mających bezpośrednie prawa do spadku oraz wykonawców testamentów lub zarządców spadku, aby wykazać w innym kraju UE swój status lub wykonywać, odpowiednio, swoje prawa jako spadkobiercy lub zapisobiercy, lub swoje uprawnienia jako wykonawcy testamentów lub zarządcy spadku. 

Europejskie poświadczenie spadkowe wydawane jest przez sąd bądź notariusza, na wniosek wskazanych powyżej osób. Wniosek ten, kierowany do sądu, zgodnie z art. 65 Rozporządzenia, powinien zawierać szereg danych i informacji, w tym w szczególności:

1. informacje dotyczące zmarłego: nazwisko (nazwisko rodowe, jeśli dotyczy), imię (imiona), płeć, data i miejsce urodzenia, stan cywilny, obywatelstwo, numer identyfikacyjny (jeśli dotyczy), adres w chwili śmierci, data i miejsce śmierci;

2. informacje dotyczące wnioskodawcy: nazwisko (nazwisko rodowe, jeśli dotyczy), imię (imiona), płeć, data i miejsce urodzenia, stan cywilny, obywatelstwo, numer identyfikacyjny (jeśli dotyczy), adres i stosunki łączące go ze zmarłym;

3. informacje o małżonku oraz ewentualnie byłym małżonku: nazwisko (nazwisko rodowe, jeśli dotyczy), imię (imiona), płeć, data i miejsce urodzenia, stan cywilny, obywatelstwo, numer identyfikacyjny (jeśli dotyczy) oraz adres;

4. informacje o pozostałych ewentualnych beneficjentach na podstawie rozrządzenia na wypadek śmierci lub z mocy prawa, np. zapisobiercach: nazwisko, imię (imiona) lub nazwa organizacji, numer identyfikacyjny (jeśli dotyczy) i adres;

5. informacje o tym, czy zmarły dokonał rozrządzenia na wypadek śmierci, tj. sporządził testament; jeżeli nie został dołączony oryginał ani kopia rozrządzenia, informacja o miejscu, w którym znajduje się oryginał. 

Europejskie poświadczenie spadkowe stanowi potwierdzenie, że osoba w nim wymieniona posiada status i prawa stosunku do spadku wskazane w jego treści, a skutki wywołuje we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej z wyjątkiem Wielkiej Brytanii, Irlandii oraz Danii. 

Artur Stosio

adwokat

Kancelaria Zdanowicz i Wspólnicy

Kontakt: blog@zdanowiczlegal.pl 

Ograniczenia w zakładaniu spółek w Polsce dla cudzoziemców spoza Unii Europejskiej

Co do zasady ustawodawca nie przewiduje ograniczeń w zakładaniu spółek przez obywateli państw spoza Unii Europejskiej. Zgodnie z Ustawą o swobodzie działalności gospodarczej cudzoziemiec pochodzący z kraju nie należącego do UE oraz nie będącego stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym może prowadzić działalność w formie spółki: komandytowej, komandytowo-akcyjnej, z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjnej, a także przystępować do takich spółek oraz obejmować bądź nabywać ich udziały lub akcje, nawet wówczas, gdy w świetle Ustawy nie może prowadzić indywidualnej działalności gospodarczej. Natomiast niedozwolone dla takich obcokrajowców jest prowadzenie działalności w formie spółki jawnej i partnerskiej, chyba że osoba ta posiada w RP: zezwolenie na osiedlenie się, zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich, zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, status uchodźcy, ochronę uzupełniającą, zgodę na pobyt tolerowany oraz korzysta w RP z ochrony czasowej lub posiada ważną Kartę Polaka. 

Z nabyciem lub objęciem udziałów lub akcji zgodnie z ustawą z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców, może być związane uzyskanie zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych, jeżeli spółki te są właścicielami lub użytkownikami wieczystymi nieruchomości na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Okoliczność ta powinna być każdorazowo zbadana przed podjęciem takiej czynności. 

Należy również mieć na uwadze, że odrębne regulacje w tej kwestii mogą wprowadzać umowy międzynarodowe zawarte przez RP z państwem pochodzenia cudzoziemca chcącego prowadzić działalność gospodarczą. 

Artur Stosio 

prawnik 

Kontakt: blog@zdanowiczlegal.pl