Rola tabeli frankfurckiej przy odszkodowaniach za zmarnowany urlop

Tabela frankfurcka może pełnić istotną rolę w określeniu wysokości odszkodowania należnego turyście od biura podróżny w przypadku niezgodności oferty wakacyjnej z rzeczywiście świadczonymi usługami. 

Tabela frankfurcka jest dokumentem opracowanym na zlecenie Izby Cywilnej Sądu Krajowego w Niemczech. Sąd ten dostrzegł konieczność ujednolicenia orzecznictwa w zakresie odpowiedzialności organizatorów w przypadku usług turystycznych, wskazując wady podróży i procentowe wysokości odszkodowania, jakie powinien otrzymać z tego tytułu turysta. Oczywiście oznacza to, że dokument ten nie ma mocy obowiązującej w Polsce, jednakże często pomocniczo staje się podstawą wypłaty odszkodowań dla turystów niezadowolonych z jakości usług świadczonych przez biuro podróży. Jest on wykorzystywany w postępowaniach sądowych jak i podczas polubownego załatwiania sporów z biurem podróży. Tabela ma jednak charakter jedynie prawa zwyczajowego, pomimo to jest coraz częściej stosowana przez biura podróży. Ponadto tabela frankfurcka została opublikowana na stronach internetowych Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumenta (patrz: link), co świadczy o ważnym charakterze dla konsumentów. 

Tabela zawiera propozycje stawek procentowego odszkodowania z tytułu wad podróży obliczanego w stosunku do wartości całej wycieczki. Podzielone one zostały na cztery części dotyczące takich sfer jak: nocleg, wyżywienie, transport oraz pozostałe kwestie często zgłaszane przez klientów biur podróży. Przy czym często są to widełkowe wartości odszkodowania, które mogą być uszczegółowiane w realiach danej sprawy, tak jak na przykład 10 – 20 % wartości wycieczki w przypadku braku klimatyzacji w pokoju, gdy zgodnie z ofertą przedstawioną przez biuro podróży klimatyzacja powinna znajdować się w pokoju. Dokument ten dotyczy jednak tylko braków i niedogodności leżących po stronie biura podróży, ewentualnie takich na które biuro podróży może mieć wpływ, co oznacza, ze nie może być bazą do dochodzenia roszczeń z tytułu zdarzeń bądź wad, za które biuro podróży odpowiedzialności nie ponosi, jak na przykład klęski żywiołowe. 

Należy przy tym podkreślić, że zgodnie z art. 11b Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku o usługach turystycznych biuro podróży w umowach z klientami mogą ograniczyć odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usług w czasie imprezy turystycznej do dwukrotności ceny imprezy turystycznej względem każdego klienta. Dlatego też przy formułowaniu roszczenia w stosunku do biura podróży należy szczególnie zwrócić uwagę na postanowienia umowne. 

Artur Stosio

adwokat 

Kancelaria Zdanowicz i Wspólnicy

Kontakt: blog@zdanowiczlegal.pl